ಸಾಂಬಾರ್, ರಸಂ, ಪಾಯಸ ಮತ್ತು ಮಜ್ಜಿಗೆ

ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಈ ರೀತಿಯ ಲೇಖನವನ್ನು ಕೇಳಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಓದಿಲ್ಲ …

ನಮ್ಮದೇ ಸಾಂಬಾರ್, ರಸಂ, ಪಾಯಸ ಮತ್ತು ಮಜ್ಜಿಗೆ (ಮಜ್ಜಿಗೆ) ಮತ್ತು ನಾವು ನಡೆಸುವ ಜೀವನದ ಗುಣಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಅವುಗಳ ಮಹತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಸುಂದರವಾದ ವಿವರಣೆ.

ಆಹಾರ ಸೇವನೆಯ ಕ್ರಮದೊಂದಿಗೆ ವಿವರಣೆಯು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.

ರಸಮಾನ ವಿವಾದಂ.

ಕಂಚಿ ಪೆರಿಯಾವಲ್ ನೀಡಿದ ವಿವರಣೆ (ದಿವಂಗತ ಪರಮಾಚಾರ್ಯ ಚಂದ್ರಶೇಖರೇಂದ್ರ ಸರಸ್ವತಿ)

” ಸಾಂಬಾರ್ ಮತ್ತು ರಸಂ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇನು ..?

ಎರಡೂ ದಾಲ್, ಹುಣಸೆಹಣ್ಣು, ಉಪ್ಪು, ಮಸಾಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಅಸಫೊಟಿಡಾವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ.

ನೆರೆದಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಹೇಳಿದರು, ‘ನಾವು ಮೊದಲು ಸಾಂಬಾರ್ ಸೇವಿಸುತ್ತೇವೆ, ನಂತರ ರಸಂ, ಅದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ …’

ಆಚಾರ್ಯರು ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕರು.

ಅವರು ಹೇಳಿದರು, ಸಾಂಬಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿಗಳಿವೆ, ಆದರೆ ರಸಂ ಇಲ್ಲ.

ಇದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಚರ್ಚೆ ಮುಂದುವರಿಯಿತು.

ಆಚಾರ್ಯರ ವಿವರಣೆ:

ಅಹಂ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ನಾವು ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತೇವೆ, ಅದು ಸಾಂಬಾರ್‌ನಂತೆ.

ಆದರೆ, ಆ ಅಹಂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ರಸಂನಂತೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ನಾವು ಇದನ್ನು ಮರೆಯಬಾರದು, ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ, ನಾವು ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಸಂಭಾರ್ ಮತ್ತು ರಸಂ ಎರಡನ್ನೂ ಸೇವಿಸುತ್ತೇವೆ.

ನೀವು ಔತಣಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ.
ಈ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಸಾಂಬಾರ್,
ರಸಂ,
ಪಾಯಸಮ್,
ಮತ್ತು ಮಜ್ಜಿಗೆ
(ಮಜ್ಜಿಗೆ)
ಬಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಏಕೆ?

ಈ ಆಹಾರ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬೇರೆಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಮನುಷ್ಯ ಹುಟ್ಟಿದ ತಕ್ಷಣ, ಅಹಂ ಮೊದಲು ತುಂಬುತ್ತದೆ.

ಆತ ಹಲವಾರು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದು ಅವನನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡುತ್ತದೆ, ಸಂಭಾರದಂತೆ, ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ತರಕಾರಿಗಳೊಂದಿಗೆ.

ಅವನ ಮನಸ್ಸು ನೆಲೆಗೊಂಡಾಗ, ಅದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ, ರಸಂ ನಂತೆ – ಮುಂದೆ ಬಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಇದರ ನಂತರ ಸಿಹಿ ಪಾಯಸ ಬರುತ್ತದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿಮಗೆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ನೀಡುವುದು ಮುಗಿದಿದೆ.

ಜೀವನ & ಆಹಾರ

ಈಗ, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಮಜ್ಜಿಗೆ ಅಥವಾ ಮಜ್ಜಿಗೆ – ಇದು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಗುಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಒಮ್ಮೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಿರವಾಯಿತು ಮತ್ತು ನಾವು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುತ್ತದೆ, ನಾವು ಆ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಹಾಲಿನಿಂದ ಮೊಸರು, ಬೆಣ್ಣೆ, ತುಪ್ಪ ಮತ್ತು ಮಜ್ಜಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವಂತೆ.

ಮಜ್ಜಿಗೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಕೊನೆಯ ಹಂತವಾಗಿದೆ – ಅದರಿಂದ ನೀವು ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದರೆ, ನಂತರ ಸಾಧಿಸಲು ಇನ್ನೇನೂ ಇಲ್ಲ.

ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಮಜ್ಜಿಗೆ ಊಟ (ಊಟ) ಕೂಡ ‘ಜ್ಞಾನೋದಯ’ವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು “ಮೆನು” ನಲ್ಲಿನ ಕೊನೆಯ ಐಟಂ, ನಂತರ ನೀವು ನಿಮ್ಮ “ಎಲೆ” ಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ.

ಹೀಗೆ, ಆಚಾರ್ಯರ ಪ್ರವಚನ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು.